Categorie: Nieuws

Detachering, wat is het precies?

Detachering, het is een manier van werken waarbij een organisatie een medewerker ‘leent’ aan een andere organisatie. Dit kan een soortgelijk bedrijf zijn, of een detacheringsbureau. De medewerker wordt voor een bepaalde periode ingezet om mee te draaien. Dit kan bijvoorbeeld zijn vanwege uitval, zwangerschapsverlof, om personeelstekort op te vullen of vanwege een nieuw project waar tijdelijk extra mankracht of een bepaalde expertise voor nodig is.

Over het algemeen is detachering gericht op hoger opgeleiden met bepaalde kennis, ervaring en flexibiliteit. De organisatie die de medewerker inhuurt, wil een specialist die vrijwel direct zijn draai vindt in de opdracht.

Bij een detacheringsbureau krijg je vaak een jaarcontract, met de intentie tot uiteindelijk een contract voor onbepaalde tijd. De organisatie waarbij je een contract hebt, betaalt je loon, plaatst je bij opdrachtgevers, betaalt je uit bij ziekte, regelt jouw pensioen, bepaalt jouw arbeidsvoorwaarden en biedt eventuele ontwikkelingskansen en opleidingsmogelijkheden.

Het verschil tussen uitzenden en detacheren

Weet je het verschil niet precies? Dan ben je niet de enige. Uitzenden en detachering wordt vaak door elkaar gehaald. Maar er zijn zeker verschillen. Zo heeft een gedetacheerde meer baanzekerheid, kan hij niet zomaar ontslagen worden en heeft hij een opzegtermijn in zijn contract. Loopt een opdracht af, en is er nog geen nieuwe gevonden? Dan ontvang je dus toch je salaris. Bij uitzenden is dit niet het geval. Ook krijgt een gedetacheerde per maand uitbetaald en een uitzendkracht per uur. Werk je op basis van detachering, dan bouw je een duurzame werkrelatie op met de opdrachtgever, omdat jullie meerdere maanden samenwerken. Bij een uitzendbureau is dit niet het geval, dit is immers gericht op de korte duur. Ook bouw je als gedetacheerde een goede relatie op met de organisatie waar je je contract hebt. Daar wordt tevens begeleiding en coaching geboden. Dit is bij uitzenden niet het geval.

De voordelen voor de organisaties die inhuren

Voor organisaties is het ideaal om samen te werken met een detacheerder. Los van de bijkomende kosten, hangen er veel voordelen aan.

Kwaliteit
Een detacheerder heeft over het algemeen mensen met veel kennis, ervaring en expertise in dienst. Ook worden er trainingen, coaching en begeleiding geboden vanuit het detacheringsbureau, waardoor de opdrachtgever gegarandeerd is van een professional met specialistische kennis.

Flexibiliteit
Dat iemand tijdelijk aan de organisatie verbonden is, is ideaal voor tijdelijke functies. De organisatie zit immers niet vast aan langlopende arbeidsvoorwaarden en is er minder capaciteit nodig? Dan kan er gemakkelijk afgeschaald worden. Is de afgesproken periode voorbij, dan gaat de professional naar een nieuw project. Is het werk nog niet klaar? Dan wordt de opdracht gewoon verlengd. Tenminste, als de gedetacheerde medewerker dat ook wil.

Tijd (en dus geld) besparen
Goede mensen zoeken en vinden, kost veel tijd en moeite. Het zoeken zelf, de gesprekken, de onderhandelingen. Een detacheringsbureau neemt dit grotendeels op zich.

Kosten en risico’s
Ja, je betaalt meer voor een detacheerde zorgprofessional. Maar je bespaart tegelijkertijd ook. De organisatie die inhuurt betaalt immers niet voor vakanties, loonadministratie en ziekte. Ook is het lekker veilig. Valt iemand langdurig uit met een burn-out of functioneert iemand niet? Dat is pech voor het detacheringsbureau. Zij zijn verantwoordelijk voor loondoorbetaling bij ziekte of ontslagvergoeding.

De voordelen van gedetacheerd worden

• Snel veel ervaring opdoen
• Veel baanzekerheid
• Veel afwisseling in je werk
• Ook doorbetaald krijgen als je geen opdracht hebt
• Werken aan je persoonlijke ontwikkeling
• Persoonlijke begeleiding
• Mooie voorwaarden
• Het opbouwen van een groot netwerk
• De vrijheid om te ontdekken waar je goed in bent en gelukkig van wordt

Dit zijn pas een paar voordelen. Benieuwd naar alle voordelen van detachering voor een zorgprofessional? Die vind je hier!

Zitten er ook nadelen aan detachering?

Ja zeker, dat kan. Dat verschilt per persoon. Wat voor de een een nadeel is, is voor de ander een voordeel. 

• Er wordt een bepaalde flexibiliteit van je verwacht. Dit moet je bij je passen. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je voor die ene opdracht die je zo aanspreekt, net wat verder moet reizen.

• Je moet altijd verantwoordelijkheid afleggen aan twee bedrijven. Waar je op contract staat en waar je op opdracht zit. Ziekmelden gebeurt dus op twee plekken.

• Er is sprake van tijdelijke opdrachten, dus het kan zijn dat je een half jaar op een opdracht zit. Vaak blijft je band met collega’s dus wat beperkter binnen de organisatie waar je ingehuurd wordt. Gelukkig mag je wel naar bedrijfsfeestjes en -uitjes van twee bedrijven!

Benieuwd naar detacheringsopdrachten in Limburg of Brabant? Bekijk ze hier.

Opstaan ’s ochtends gaat lastiger. Je hebt minder zin in de dag, je voelt je sloom. Wat zou je toch graag lekker warm in bed blijven liggen. Of de hele dag op de bank, onder een dekentje. Maar dat kan niet. Want je werkt. En je hebt verantwoordelijkheden. Gelukkig kun je jouw energielevel gewoon weer opkrikken en vol motivatie naar het werk gaan.

Waarom heb je last van een winterdip?

Het heeft te maken met licht. Je hormonen fluctueren. Je hebt een dagritme, een maandritme en een jaarritme. Deze hormonen worden aangestuurd door de biologische klok en die wordt afgesteld door de cyclus van het licht en donker.

In het zonlicht maakt je lichaam serotonine aan: het gelukshormoon. Hierdoor voel je je tevreden en positief. Je hebt zin in het leven. Ook onderdrukt het je eetlust. Als het donker wordt, zet het lichaam serotonine om in het slaaphormoon melatonine. Dat je nu in het donker vertrekt en thuiskomt, helpt dus niet mee in jouw levensvreugde. Dat is nou eenmaal niet anders als je werkt. Maar er zijn manieren om de winterdip te ontlopen. Wil jij niet een van die 40.000 mensen (per jaar) zijn waarbij de dip omslaat in een winterdepressie? Lees dan de volgende tips.  

Haal het beste uit jezelf! Ook op jouw werk!

Ga een blokje om

Het is koud, grijs, regenachtig. Nee, je wilt niet buiten zijn. Toch raden we je het aan. Pak zoveel mogelijk daglicht als je kan. Maak een korte wandeling in je pauze, en je kan er weer even tegenaan. Help jouw biologische klok beter af te stellen, zo verminder je de winterdip.

Geen winterslaap voor jou

Ook al wil je niks anders dan in bed liggen, sta vooral op tijd op. Hoe langer je blijft liggen, hoe meer je biologische klok ontregeld raakt. Ga ook op tijd naar bed en zorg voor structuur in je dag. Ook op je vrije dagen.

Verlichting

Deze mag natuurlijk niet ontbreken in het rijtje. Let op wat je eet en vermijd suiker, overmatig alcohol gebruik

Om te beginnen: gooi thuis de gordijnen open en zet de lampen aan. Zeker daglichtlampen helpen tegen een winterdip. Heb je deze thuis? Schakel deze elke ochtend in op dezelfde tijd en zorg dat het licht minstens 20 minuten op je ogen valt. Na 5 dagen zul je je al frisser en energieker voelen gedurende de dag.

Ook kun je, in donkere tijden, lichttherapie proberen. Het effect is al vanaf een week merkbaar. Neem hiervoor contact op met je huisarts.

Ontbijt

Ben jij zo iemand die het ontbijt het liefst overslaat? Probeer hier verandering in te brengen. Ontbijten is het signaal voor je lichaam om wakker te worden en aan de slag te gaan. Je haalt er de nodige energie uit voor jouw werkdag.

Een workout voor het werk

Niet voor iedereen (in de zorg) haalbaar voor een vroege dienst, maar indien mogelijk, dan is het zeker aan te raden. Baantjes trekken, een stukje hardlopen, een snelle thuis workout.. Hoewel het uit bed komen (zo vroeg, zo koud), een nachtmerrie is, geeft de ochtendworkout je energie voor de hele dag en verbetert het je humeur.

Gezond leven

In de winter heb je meer behoefte aan koolhydraten en suikers. Hierdoor ga je meer eten. In de winter kom je dan ook gemiddeld 2 kilo aan. Probeer dit te beperken en zorg voor genoeg vitaminen, omega-3 en eiwitten. En ook al ben je moe, futloos en wil je lekker serie kijken op de bank, trek je ren- of wandelschoenen aan na het werk. Zorg voor genoeg beweging.

Sint-Janskruid

Geloof het of niet, maar van Sint-Janskruid is aangetoond dat het de symptomen van een winterdepressie kan verminderen. Zeker als je echt merkt dat je humeur achteruit gaat in de winter, is dit aan te raden. Het kruid, verkrijgbaar als capsules of thee, helpt je om binnen 2 weken positiever en gelukkiger te zijn. Beperk wel het gebruik, want het is sterk spul.

Opgeruimd hoofd

Brandnetel doet wonderen. Je wilt er niet in vallen, maar Zorg voor voldoende rust in je leven en een opgeruimd hoofd. Mediteer bijvoorbeeld een paar minuten per dag. Dit helpt je om positiever in het leven te staan en problemen in perspectief te plaatsen.

Je verheugen

Gevoelig punt zo in de lockdown. Toch is het nodig je ergens op te verheugen. Boek, als het even kan, een paar nachten weg. Bijvoorbeeld in een natuurhuisje. Trakteer jezelf aan het einde van de week op je lievelingseten. Of beloon jezelf aan het einde van de maand met een leuk cadeautje. Zorg ervoor dat je iets hebt om je op te verheugen, al is het iets kleins. Creëer je eigen geluk.  

Een goede werk-privé balans

Soms lastig in de zorg, gezien je vaak met onregelmatige diensten werkt. Toch is het belangrijk aan jezelf te denken, en zelfs nog meer in de winter. Zeg “nee” als je voelt dat dit noodzakelijk is, eis voldoende vrije dagen op en zorg dat je in je vrije uren ook echt afschakelt. Dat voelt soms een beetje dubbel, omdat je voor iedereen klaar wilt staan. Toch is het heel belangrijk op jezelf te letten. Uiteindelijk heeft iedereen meer aan je als je fris en vitaal bent.

Jezelf ontwikkelen

Voel jij een lichte winterdip? Wellicht tijd om je te verdiepen in een nieuwe cursus of training. Breng jouw ontwikkeling in kaart, stel doelen en bedenk wat je graag wilt leren. Zelfontwikkeling en nieuwe dingen leren, geeft voldoening en kan jou zomaar eens uit deze dip trekken.

Geef jezelf complimenten

We doen het niet vaak genoeg. Onszelf complimenteren. De to-do lijst vandaag wéér niet afgekregen? Vandaag niet 100% een klik kunnen maken met een cliënt? Focus op wat wél goed ging en laat het jezelf weten. Je kwam bijvoorbeeld wél gemakkelijk uit bed vanochtend, hebt veel gelachen en gezond gegeten. Dat is ook veel waard!

Toe aan iets nieuws?

Heb je zo’n gevoel dat jouw gebrek aan motivatie op de werkvloer wel eens een andere oorzaak kan hebben dan een winterdip? Zorgt jouw baan niet meer voor uitdaging, krijg je niet genoeg waardering of voel je dat jouw gebrek aan energie samenhangt met jouw werk? Het kan zijn dat je toe bent aan iets nieuws, en dat de winterdip dit gevoel versterkt.

Ligt jouw passie in de zorg en ben je benieuwd welke mogelijkheden er voor je zijn? Verdiep je samen met ons, Be Well, in jouw passies, interesses, talenten en in dat wat jou wél energie geeft.

Plan een vrijblijvend en oriënterend gesprek in.

Focus op het positieve

Bekijk het vooral van de zonnige kant. Winter kent ook zo zijn charmes. (Af en toe wat) comfort food, warme chocolademelk, de kaarsjes aan, onder een deken op de bank, sneeuwvlokjes die vallen (heel, heel soms dan). En voordat we het weten is het weer lente. Houd dat in gedachten in jouw strijd tegen de winterdip.

---

13 Tips om jouw weerstand op peil te houden.

Geen bescherming en paniek
“Collega’s liepen huilend over de afdeling, ze waren bang. Ja, zodra de eerste besmette mensen het ziekenhuis binnenstroomden, veranderde de sfeer aanzienlijk. Er was in die tijd nog niet veel bekend over corona, behalve de verhalen uit China. Er begon paniek te heersen. Filmpjes werden rondgestuurd van zorgmedewerkers uit Iran, die overleden aan de gevolgen van Covid-19. Niet bepaald geruststellend natuurlijk. Sommige medewerkers durfden dan ook niet meer naar de patiënten te gaan. Al helemaal niet, omdat er niet genoeg beschermingsmiddelen waren. Op een gegeven moment moest ik dan ook consulten gaan doen op de verpleegafdeling, zonder bescherming. Dus geen mondkapje of niks. Ik was het hier eigenlijk niet mee eens. Het ziekenhuis moest er toch voor zorgen dat ik veilig was? Binnen het ziekenhuis ontstonden discussies. Konden we niet alleen de acute zaken oppakken? Het gebrek aan bescherming, en de onwetendheid, gaf een onveilig gevoel!”

“Wie zorgt er voor mijn kindjes?”
“Zorgprofessionals.. Het wordt gezien als een soort roeping; je wilt mensen helpen en beter maken. Maar zodra corona een rol begon te spelen in Nederland, ging de zorg ineens ten koste van onszelf. We liepen het risico om besmet te raken. Wij konden niet meer veilig bij onze familie langsgaan. Ik weet nog dat er artsen waren, die zich flink zorgen maakten. Niet zozeer om zelf ziek te worden, maar ze hadden kleine kindjes. Wie zou voor de kindjes zorgen, en waar konden ze verblijven, als zij een besmetting zouden oplopen? Het was een bizarre tijd en de sfeer was niet heel fijn. Er was grote verdeeldheid. Sommige mensen deden nogal laconiek. Ze dachten, ach stel je niet aan, als je een beetje op afstand blijft, kun je gewoon je werk doen. Anderen hadden het in zich wat voorzichtiger te zijn. Maar niemand wist wat het virus betekende, hoe het precies zat of wie gelijk had.”

15 maart 2020
“Op 15 maart werden wij, de ouderen geneeskunde groep, naar huis gestuurd. Er waren geen poli’s meer, geen spreekuren. Alle planbare zorg werd afgezegd en uitgesteld en alle zorg ging naar de opgenomen cliënten. Mijn team werd opgeroepen om daar te helpen, maar ik begon even later met mijn nieuwe baan via Be Well. Dus mij riepen ze niet meer op. Mijn ervaring met corona in het ziekenhuis, was dus kort, maar krachtig. Een afscheid heb ik niet meer gehad, toch jammer na 26 jaar dienstverband. Niet eens een laatste kop koffie op de afdeling. Maar ach, er zijn veel ergere dingen, dat weet ik ook wel!”

Harder werken in coronatijd
“Een nieuwe baan, en dat in coronatijd.. Ik vond het spannend! Ik ging werken als Kwaliteitsverpleegkundige, dus werd van me verwacht dat ik op de hoogte was van bepaalde richtlijnen. Ik heb veel tijd gestoken in naslagwerk en in alle informatie van het RIVM. Steeds weer kwam ik nieuwe vraagstukken tegen, soms de kleinste dingen. Maakt het bijvoorbeeld uit als iemand het mondmasker binnenstebuiten draagt? Veel richtlijnen waren nog niet opgesteld, dus het was veel uitzoekwerk. Ik denk dat ik voor meer zorgprofessionals spreek, als ik zeg dat het harder werken was dan gemiddeld. In de zorg werken, is al best heftig, laat staan als er zo’n ziektebeeld bij komt. Alleen al de beschermingsmaatregelingen die er waren, kostten zoveel meer tijd. Ook kwamen er werkzaamheden bij zoals coronatesten, voorzorgmaatregelen, extra registraties en noem maar op. Het was dan ook bijzonder dat werd ingezien dat het voor ons een heftige periode was in de zorg, en dat iedereen voor ons ging klappen.”

Niet ónze keuze!
“Op Moederdag wilde iemand haar 100-jarige moeder bezoeken, dat is ook niet niks natuurlijk. Wij moesten dit weigeren, omdat bezoek niet toegestaan was. We hadden voorgesteld om haar via een hijskraan naar het raam te helpen, om toch haar moeder te kunnen verrassen, maar dit wilde ze niet. Na het overlijden van haar moeder, ontvingen we een lijst met daarin de spreuk dat haar moeder niet was overleden aan de gevolgen van corona, want ze was later besmet geraakt, maar als gevolg van eenzaamheid. Dat vond ik zelf zo confronterend. Maar het was het besluit van de overheid, je kan niet echt anders dan daarin meegaan. Tussen die twee lagen in zitten, de familieleden en overheid, was enorm lastig. Ik probeerde de situatie elke keer weer goed uit te leggen en iedereen rustig te houden. Het was niet ónze keuze. Meestal kregen we – uiteindelijk – wel begrip. Dat de richtlijnen steeds wisselden, hielp niet mee. Het maakte ons ongeloofwaardig tegenover de familieleden van bewoners. Die zeiden: daar staat dit, jullie zeggen dat, daar is het weer zo. Ik begreep de frustraties, maar we deden zo ons best om iedereen veilig te houden!”

Nieuwe, lastige, uitdagingen in de zorg
“Ja, we hadden er eigenlijk, soort van, een nieuwe functie bij. Zo veilig mogelijk werken, op de hoogte blijven van de nieuwste ontwikkelingen, veel tijd en energie kwijt aan de familieleden, alles zo goed mogelijk doen ongeacht de situatie. Maar dit werd lang niet altijd ingezien. Zelf had ik een extra uitdaging. Ik werkte met ouderen met een dementiesyndroom. Het is normaal gesproken al lastig om uit te leggen waarom iemand geen bezoek meer mag krijgen. Laat staan aan iemand met geheugenproblemen. Daarnaast moest ik als Kwaliteitsverpleegkundige beslissen of er toch niet eenmalig een bezoeker mocht langskomen bij patiënten die ineens terminaal waren. Officieel mocht dit niet, tenzij ze niet meer aanspreekbaar, terminaal in bed lagen. Ik vond het nogal wat als de familie vroeg: maar als ik niet langskom, gaat hij dan niet dood? Kan ik dan nog afscheid nemen? Ik kon niet garanderen dat een 80-jarige dementerende patiënt niet overleed, dus liet ik het vaak toch toe. Ik worstelde met tegenstrijdige gevoelens. Je gunt het iedereen om op de laatste momenten samen te zijn met de mensen van wie je houdt. Daar wil je niet tussenin staan.”

Respect voor elkaar in coronatijd
“Het was een rampzalige tijd. Dat zeker. Maar ik merkte wel sterk wat mijn krachten zijn. Mijn geduld, altijd voor rede vatbaar, de rust in me, waarmee ik iemand gemakkelijk kan kalmeren. Door respectvol met iedereen om te gaan, krijg je zoveel meer voor elkaar. Het is de manier waarop je iets zegt. Nu, door corona, is de verdeeldheid over dit virus, en over de vaccinaties enorm. Het zou fijn zijn als we ook hierin respectvol zouden kunnen zijn naar elkaar. Iedereen heeft recht op zijn eigen mening. Zelf ben ik, voor mezelf, niet echt bang geweest voor corona. Maar wel voor mijn eigen omgeving, en mijn patiënten. Daarom heb ik me laten vaccineren. Maar een vaccinatieplicht voor zorgprofessionals zoals in Frankrijk en Griekenland, tja, dat vind ik heel lastig. Eigenlijk vind ik dat je zoiets niet moet kunnen opleggen. Maar aan de andere kant, als je dit soort werk wilt doen, dan is het wel zo veilig. En, door dit soort vaccinaties zijn in het verleden ziektes uitgeroeid, waaraan we normaal gesproken zouden overlijden. Ik vind het echt een moeilijk punt en ik begrijp beide kanten.”